Stanisława Siurawska

Naukę sztuki fotograficznej pobierała jeszcze przed drugą wojną światową, kształcąc się w warszawskich zakładach fotograficznych. 14 października 1933 roku stanęła na ślubnym kobiercu z pułkownikiem Stanisławem Siurawskim. Po roku na świat przyszła ich córka, Zofia Eliza. Jej mąż, jak wielu innych mężczyzn tamtych czasów, wziął udział w bitwie nad Bzurą, a po nieudanej defensywie 23 września trafił do niemieckiej niewoli, gdzie spędził sześć lat w oflagu w Murnau.

Podczas wojennych zawirowań Stanisława wraz z córką była zmuszona wielokrotnie zmieniać miejsce zamieszkania. W 1941 roku zdobyła zatrudnienie w zakładzie fotograficznym w Piaskach, w którym zamieszkała przy ulicy Rynek 4. Jej talent szybko zyskał uznanie, a stanęła w rankingu najlepszych retuszerów nie tylko w Piaskach, ale także w Lublinie.

W obliczu trudności finansowych w 1945 roku zdecydowała się na kolejny krok – przeprowadziła się do Białogardu, gdzie zrealizowała marzenie o własnym zakładzie fotograficznym. W tym miejscu nawiązała współpracę z innymi entuzjastami fotografii, tworząc grupę fotografów. Zakład w Białogardzie działał aż do 1956 roku, a w tym czasie brała udział w licznych wystawach.

Wśród najważniejszych wystaw, w jakich uczestniczyła, należy wymienić I Ogólnopolską Wystawę Fotografii Artystycznej i Amatorskiej w Sopocie w 1948 roku, co przyczyniło się do jej wstąpienia do Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. W tym samym roku urodził się jej syn, Marek Szurawski. W 1956 roku Stanisława przeniosła się do Lublina, gdzie na ulicy Przechodniej 1 założyła “Foto-Elwikę”, zakład funkcjonujący aż do 1997 roku.

Specjalizowała się w fotografii czarno-białej, w której wykorzystywała techniki bromowe oraz ręczne malowanie odbitek. Jej twórczość obejmowała fotografie ślubne, portretowe oraz dokumentalne. Prace Stanisławy Siurawskiej były publikowane w lokalnych gazetach, takich jak "Kurier Lubelski" oraz "Dziennik Wschodni".

W ciągu swojej kariery artystycznej zdobyła wiele nagród i wyróżnień, w tym prestiżowe odznaczenia od Ministerstw Kultury i Oświaty. W 2000 roku Związek Rzemiosła Polskiego uhonorował ją Złotym Medalem im. Jana Kilińskiego, najwyższym wyróżnieniem, które przyznano jej za zasługi dla rzemiosła.

W 2000 oraz 2009 roku Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie zorganizował wystawy dedykowane jej twórczości, takie jak "Wspominając Fotoelwikę" oraz "Stanisława Siurawska. Naświetlona historia życia". Te wydarzenia były okazją do przybliżenia jej dorobku artystycznego oraz życiowej drogi.