Zbigniew Karol Motyczyński, znany również pod pseudonimem Marek, urodził się 6 czerwca 1925 roku w Markach. Zmarł 25 kwietnia 2011 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo jako polski ekonomista oraz kapitan Wojska Polskiego.
Motyczyński był nie tylko uznawanym fachowcem w swojej dziedzinie, ale również aktywnym działaczem społecznym i kombatanckim. W szczególności zasłynął jako założyciel, a później prezes oraz prezes honorowy Związku Piłsudczyków, organizacji skupiającej zwolenników idei Józefa Piłsudskiego.
W ciągu swojego życia zdobył wiele odznaczeń, w tym order Virtuti Militari, co potwierdza jego znaczenie w historii Polski jako osoby odznaczającej się odwagą i patriotyzmem. Był też członkiem Klubu Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari, co stanowi dodatkowy dokument jego zasług.
Jego zaangażowanie w sprawy związane z urbanistyką objawiało się również poprzez członkostwo w Zarządzie Głównym Towarzystwa Urbanistów Polskich, gdzie wniósł wkład w rozwój polityki urbanistycznej w Polsce.
II wojna światowa
W okresie drugiej wojny światowej, od 1941 roku, Zbigniew Motyczyński był aktywnie zaangażowany jako żołnierz ZWZ w Okręgu Warszawa–Miasto. Jego działania miały miejsce w Kierownictwie Walki Cywilnej, gdzie brał udział w tzw. działaniach „małego sabotażu” na obszarze Warszawy. W 1942 roku, po przekształceniu ZWZ w Armię Krajową, stał się częścią AK.
W 1943 roku Motyczyński rozpoczął służbę w Kierownictwie Dywersji Okręgu Warszawskiego AK, realizując wówczas szereg misji, w tym m.in. trzy akcje likwidacyjne wymierzone w funkcjonariuszy Gestapo oraz osoby związane z reżimem hitlerowskim. W maju 1944 roku przeniesiono go na Wołyń, gdzie wstąpił do 27 Dywizji Wołyńskiej AK. W jej ramach aktywnie uczestniczył w Akcji „Burza” w Lasach Parczewskich.
Za swoje bohaterstwo podczas tego okresu został odznaczony przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie orderem Virtuti Militari.
Po rozbrojeniu 27 Dywizji Wołyńskiej AK przez Sowietów, Motyczyński trafił do obozu NKWD na Majdanku, gdzie był więziony. Po zwolnieniu z obozu, w listopadzie 1945 roku, został wcielony do Ludowego Wojska Polskiego. Jako dowódca plutonu haubic w 22 pułku artylerii lekkiej brał udział w intensywnych walkach frontowych w składzie 5 Saskiej Dywizji Piechoty. Jednak z powodów osobistych zdezerterował, a od 1945 roku kontynuował swoją służbę w Polskich Siłach Zbrojnych.
Okres powojenny
Po zakończeniu II wojny światowej, w roku 1947, Zbigniew Motyczyński powrócił do Polski, gdzie został aresztowany przez Informację Wojskową. Spędził krótki czas w więzieniu, po czym znalazł się pod stałą obserwacją Urzędu Bezpieczeństwa.
Motyczyński ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie obronił swoją pracę doktorską. Już od połowy lat 50. XX wieku zaangażował się w działalność w obrębie środowisk piłsudczykowskich w stolicy, które skupiały się wokół Henryka Józewskiego, byłego ministra spraw wewnętrznych oraz wojewody wołyńskiego.
W latach 80. XX wieku, Motyczyński odegrał istotną rolę jako jeden z współorganizatorów Duszpasterstwa Rodzin Legionistów i POW-iaków, które w 1989 roku zostało przekształcone i zarejestrowane jako Związek Piłsudczyków. Zbigniew pełnił funkcję prezesa tego stowarzyszenia do 1998 roku, a potem otrzymał tytuł prezesa honorowego, sprawując tę funkcję aż do swojej śmierci.
W 1981 roku był ekspertem podczas I Zjazdu NSZZ „Solidarność” w Hali Oliwii, gdzie odegrał kluczową rolę w organizacji tego znaczącego wydarzenia. Był również współorganizatorem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Motyczyński był jednym z inicjatorów budowy pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Znany był także jako inicjator i przewodniczący komitetu odbudowy pomnika pamięci żołnierzy z 1920 roku w Markach. W roku 2000 stał się jedną z twarzy kampanii społecznej oraz wystawy pt. „Bohaterowie naszej Wolności”, zorganizowanej przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W uznaniu jego zasług, Rada Miasta Marki uchwałą z dnia 13 sierpnia 2012 roku nadała Zbigniewowi Motyczyńskiemu pośmiertnie honorowy tytuł „Zasłużony dla Miasta Marki”.
Ordery i odznaczenia
W życiu Zbigniewa Motyczyńskiego można zauważyć szereg zasług, za które został on uhonorowany licznymi odznaczeniami. Poniżej przedstawiamy listę wyróżnień, które zdobył w trakcie swojej służby.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
- Krzyż Walecznych,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2012, pośmiertnie),
- Medal Wojska (otrzymany czterokrotnie),
- Krzyż Armii Krajowej,
- Krzyż Partyzancki.
Przypisy
- AntoniA. Widomski AntoniA., Zbigniew Motyczyński - Zasłużony dla Miasta Marki [online], Portal historyczny miasta Marki: Pociąg do historii, 30.08.2018 r. [dostęp 12.10.2020 r.]
- Odznaczenia dla bohaterów opozycji demokratycznej [online], Mazowiecki Urząd Wojewódzki, 11.05.2012 r. [dostęp 16.11.2012 r.]
- AntoniA. Widomski AntoniA., Pamięci żołnierzy 1920 roku [online], Stowarzyszenie Pro Memoria, 20.10.2010 r. [dostęp 30.10.2010 r.]
Oceń: Zbigniew Motyczyński